Moje pamiętniki to zapis wspomnień 88-letniego seniora, który czuje się spełniony zarówno rodzinnie, jak i zawodowo, mimo że nie brakowało trudności na poszczególnych etapach jego życia.
Urodzony w 1933 roku w Bydgoszczy w rodzinie wysokiej rangi urzędnika PKP, rozwijał się jako szczęśliwe najmłodsze dziecko. W okresie okupacji był świadkiem okrutnych zbrodni, jakich dopuścili się okupanci na przedstawicielach inteligencji polskiej w Bydgoszczy. Z chwilą uruchomienia polskich szkół po zakończeniu wojny podjął naukę w szkole podstawowej, a następnie w liceum, które ukończył w 1952 r. W 1953 r. rozpoczął studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1959 r. po odbyciu stażu w zakładach Zeissa w RFN jako magister inżynier geodezji ze specjalnością w fotogrametrii.
Po studiach rozpoczął pracę naukową w Instytucie Badań Geologicznych Polskiej Akademii Nauk, opracowując pod kierunkiem prof. Kazimierza Guzika autorskie metody fotogrametrycznego kartowania geologicznego dla Tatr Zachodnich. W 1969 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Geodezji i Kartografii PW. W 1975 r. stworzył w IGiK PW Ośrodek Przetwarzania Zdjęć Lotniczych i Satelitarnych, wyposażając go amerykańskie i japońskie metody i systemy komputerowe do przetwarzania obrazów satelitarnych satelity LANDSAT.
Uczestniczył w międzynarodowym programie badawczym INTERKOSMOS w obszarze wykorzystania obrazów satelitarnych Ziemi w gospodarce narodowej, m.in. opracowując zadania związane z badaniem powierzchni Ziemi dla polskiego kosmonauty Mirosława Hermaszewskiego. W 1975 r. powołany został na stanowisko docenta. Połowa lat 70. to także początek jego działalności w strukturach Organizacji Narodów Zjednoczonych. Uczestniczył w wielu projektach jako ekspert z dziedziny fotogrametrii i mapowania w takich krajach, jak Somalia, Turcja, Sudan i Jordania. W 2003 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych na Wydziale Geodezji i Kartografii PW, dzieląc się ze studentami zdobytą wiedzą i doświadczeniem