Wandzia to bystra, rezolutna i wygadana kilkulatka, początkująca uczennica. Ma zapracowanych, ale troskliwych i mądrych rodziców oraz trzech starszych braci, których nazywa „jeleniami”, bo przecież można tak nazwać kogoś, kto nas bardzo wkurza. I jeszcze przytulaśnego chomika Kotleta. Dziadek Jurek, tata mamy, prowadzi własną lodziarnię, a babcia Milena, mama taty, mieszka aż w Warszawie i śpiewa w operze. Wandzia z właściwą sobie dziecięcą ciekawością i uważnością, a czasem przekorą obserwuje świat i komentuje codzienne zdarzenia. Jest zdeterminowana w osiąganiu swoich celów, a żeby się z kimś zaprzyjaźnić, musi się do niego naprawdę przekonać. Ale też potrafi dostrzec to, co cudne, nawet tam, gdzie wydaje się ponuro.
Wandzia Wilk ma sześć lat i właśnie wypadł jej pierwszy ząb. Czy to dlatego wszyscy – czyli mama, tata i trzej starsi bracia – zachowują się tak dziwnie? Niestety, sprawa jest dużo poważniejsza: Wilkowie się przeprowadzają. I to na zawsze. Niby do większego domu, w którym tata mieszkał w dzieciństwie, ale Wandzia wie swoje – to zła kraina czarownic.
Czy dziewczynce uda się poczuć dobrze we własnym pokoju, znaleźć przyjaciół w nowej zerówce i zaprzyjaźnić się z czarownicą z sąsiedztwa? A wreszcie – odkryć, że zła kraina to tak naprawdę tylko kraina nieodkryta, w której może być naprawdę cudnie?
Ciepła, mądra i przezabawna książka o rezolutnej dziewczynce, która z właściwą sobie ciekawością i przekorą idzie przez świat i podbija serca.