Recenzowana monografia dotyczy rzadko poruszanego w piśmiennictwie polskim tematu zaburzeń afatycznych występujących w tzw. fazie ostrej i podostrej u pacjentów po udarze niedokrwiennym mózgu. [] Problematyka podjęta w pracy Małgorzaty Krajewskiej jest tym bardziej istotna, że grupa pacjentów po udarze mózgu jest zdecydowanie najliczniejszą spośród wszystkich wymagających terapii neurologopedycznej. [] Stworzenie pełnego opisu tego zaburzenia i poznanie jego dynamiki wydaje się więc wręcz koniecznością nie tylko z punktu widzenia teorii, ale przede wszystkim praktyki neurologopedycznej.
Z recenzji prof. UG, dr hab. Katarzyny Kaczorowskiej-Bray
Opis kompetencji językowej i sprawności językowych pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi wymaga uwzględnienia, że uszkodzenie mózgu zwykle doprowadza nie tylko do zaburzeń mowy, ale także deficytów poznawczych, ograniczeń motorycznych, zaburzeń emocjonalnych, przez co zachowania językowe chorych neurologicznie z trudem poddają się rygorowi badań lingwistycznych. [] Wyniki badań przeprowadzonych przez autorkę przełamują utrwalony w powszechnej świadomości terapeutyczny nihilizm w odniesieniu do pacjentów z uszkodzeniem mózgu i afazją. Dowodzą, że ocena dynamiki zaburzeń mowy jest istotnym czynnikiem rokowniczym, determinującym jakość życia nie tylko osoby z uszkodzeniem mózgu, ale również jej najbliższego otoczenia, a terapia afazji stanowi ważny element wielospecjalistycznego systemu rehabilitacji neurologicznej. Te - dobrze udokumentowane - tezy służą zarówno celom naukowym, jak też praktycznym.
Z recenzji prof. UMCS, dr hab. Jolanty Panasiuk