Książka przypomina twórczość Adolfa Ryszki, artysty, który debiutował w latach 60. XX wieku i był jednym z prekursorów nowej figuracji w rzeźbie, rozwijającej się równolegle do nowej fali w filmie, poezji, literaturze i muzyce. Zawiera obszerną dokumentację fotograficzną wystawy, na którą złożyły się prace w kamieniu, gipsie, ceramice i brązie, w większości z kolekcji Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, a także wybór poetyckich, surrealnych gwaszy i akwareli z lat 50. Zdjęcia Katarzyny Anny Jarnuszkiewicz tworzą esej wizualny prowadzący czytelnika przez meandry złożonego dzieła artysty. Wspomnieniowe szkice autorstwa artystów rzeźbiarzy Macieja Szańkowskiego, Stanisława Radwańskiego, Krzysztofa Mazura oraz współkuratora wystawy Jarosława Pajka, a także opracowanie chronologiczne (z bibliografią) przygotowane przez kuratorkę Dorotę Grubbę-Thiede przybliżają przebieg kariery artystycznej Ryszki, jego działalność pedagogiczną i aktywność w dziedzinie rzeźby plenerowej na międzynarodowych sympozjach. Pogłębione analizy wybranych zagadnień znajdziemy w esejach autorstwa Magdaleny Howorus-Czajki (portret), Anny Kroplewskiej-Gajewskiej (związki z teorią i praktyką muzyki współczesnej), Anity Oborskiej-Oracz (wymiar egzystencjalny twórczości Ryszki i jej związki z poezją) czy wreszcie przekrojowym, traktującym o rozmaitych kontekstach twórczości artysty tekście Doroty Grubby-Thiede.